ورودی های بهینه باید به منظور انتقال استان های ناکارآمد به مرز کارایی تعیین شود.
با توجه به اینکه هیچ مقایسه ای جامع بین یونیت دندانپزشکی ملورین واحدهای دندانپزشکی استان های مختلف از نظر کارایی ورودی ها برای تولید بهترین خروجی با کمترین هزینه انجام نشده است، انجام این مطالعه ضروری به نظر می رسد.
به عبارت دیگر، همانطور که در تعریف کارایی ذکر شد، یکی از راه‌های بهبود کارایی، کاهش ورودی‌ها (تعداد صندلی‌های فعال، تعداد دندانپزشکان عمومی خصوصی، تعداد دندانپزشکان عمومی دولتی و تعداد دندانپزشکان متخصص خصوصی) است.
سیاست گذاران باید در نظر داشته باشند که صرفاً توسعه منابع فیزیکی و انسانی نمی تواند DMFT و سایر شاخص های سلامت دندان را بهبود بخشد تنها تامین منابع برای اطمینان از بهبود کافی نیست.
به عنوان مثال، نداشتن بیمه، درآمد پایین خانواده، سواد سلامت پایین والدین به عنوان عوامل اصلی عدم معاینه دندانپزشکی شناسایی شد.
عوامل ذکر شده برای دسترسی به مراقبت های بهداشتی دندان ضروری است برخی از استراتژی‌های کم‌هزینه‌تر برای ارتقای سلامت دندان، تأسیس سازمان‌های غیردولتی برای رسیدگی به خواسته‌های سلامت دندان‌ها در جامعه، ارتقای دانش و آموزش جامعه است.
خرید تجهیزات دندانپزشکی گران قیمت و ایجاد دانشکده های دندانپزشکی با اولویت های سازمان جهانی بهداشت همخوانی ندارد علاوه بر این، آموزش دانشجویان دندانپزشکی در ایران در راستای نیازهای واقعی جامعه هدف قرار نگرفته بود.
WHO بسته اساسی مراقبت های دندانی را ارائه کرده است که قرار است در خدمات مراقبت های بهداشتی محلی ادغام شود تا نیازهای دندانی جمعیت برآورده شود.
ترمیم دندان های دائمی کودکان در کشورهای کم درآمد با استفاده از آمالگام دندانی بین 1618 تا 3513 دلار به ازای هر 1000 کودک گروه سنی مختلط 6 تا 18 ساله هزینه دارد.
این مقدار بسیار بیشتر از منابع موجود برای ارائه یک بسته ضروری از خدمات بهداشتی برای گروه سنی 15 تا 29 سال در کشورهای کم درآمد است.
برنامه ریزی دولت برای بهبود سواد سلامت دندان بسیار موثرتر و کم هزینه تر از سرمایه گذاری در تجهیزات و زمینه های تخصصی است علاوه بر این، هرچه سواد بهداشت دهان و دندان کمتر باشد، بیماری دندان شدیدتر است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.